Τα καλαμάρια μπορεί να τα επισημάνουμε στο «περίπου»... Για σίγουρα όμως αποτελέσματα χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός καλού fish finder ώστε να μας τα απεικονίσει. Ψάχνοντας τις αποχές ή τα μέρη που γνωρίζουμε ότι θα τα συναντήσουμε τα βλέπουμε, ρίχνουμε και τα πιάνουμε.
Tα καλαμάρια και τα ξαδέλφια τους, τα θράψαλα, τα ψαρεύουμε με διαφόρων τύπων καλαμαριέρες που μπορεί να είναι ψαράκι ή γαρίδες (φωτό 1-2) ή κάποιες που δέχονται εσωτερικά χημικό φως (φωτό 3). Σε όλες τις περιπτώσεις, οι καλαμαριέρες φωσφορίζουν και αυτό αποτελεί προσέλκυση για τα κεφαλόποδα.
Το ψάρεμά τους πραγματοποιείται νύχτα με φεγγάρι, ξημέρωμα ή σούρουπο, από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Φεβρουάριο. Υπάρχουν όμως πάντα εξαιρέσεις στους κανόνες, γι΄ αυτό σε κάποιες περιοχές κάνουν μια μικρή «ανοιξιάτικη» παύση θα λέγαμε, ενώ εμφανίζονται και πάλι από τα μέσα Αυγούστου.
Ο συνηθέστερος τρόπος ψαρέματος καλαμαριών και θραψάλων είναι ο τύπου καθετής.
Ρίχνουμε την πετονιά μας κι αφού πατώσει σηκώνουμε μισό έως ένα μέτρο. Καθώς η βάρκα μας μετακινείται κουνάμε το χέρι μας πάνω-κάτω αργά, σηκώνουμε λίγο και επαναλαμβάνουμε. Κατ' αυτό τον τρόπο, τα ψαράκια-καλαμαριέρες μοιάζουν ζωντανά, έτσι τα καλαμάρια ξεγελιούνται και απλώνουν τα πλοκάμια για να τα πιάσουν.
Εκείνη τη στιγμή αισθανόμαστε ένα βάρος, αμέσως τραβάμε με μια κοφτή κίνηση για να καρφώσουμε το κεφαλόποδο με τις βελόνες της καλαμαριέρας, ενώ μετά σηκώνουμε προς τα πάνω με σταθερό ρυθμό ώστε να το φέρουμε στο σκάφος.
Προσοχή! Οταν επάνω στις καλαμαριέρες μας εντοπίσουμε βεντούζες καλαμαριών, αυτό σημαίνει ότι είναι χορτάτα και δεν αρπάζουν. Απλώς χτυπούν ελαφρά με τα μεγάλα πλοκάμια τους κι έτσι καρφώνονται στις βελόνες της καλαμαριέρας κάποιες από τις βεντούζες τους. Επίσης στην περίπτωση που κοπεί κάποιο πλοκάμι του κεφαλόποδου καθώς το ανεβάζουμε, καλύτερα ν' αλλάξουμε θέση γιατί φεύγοντας τρομαγμένο από το σοκ, συμπαρασύρει και όλο το υπόλοιπο κοπάδι μαζί του. Με το fish finder θα τα ξαναβρούμε ή θα ψάξουμε σε άλλο σημείο.
Αρματωσιά και καλάμι
Δένουμε πάνω σε πετονιά 60 έως 80 mm, τρεις έως πέντε, ή και παραπάνω καλαμαριέρες - ψαράκια διαφόρων φωσφορούχων χρωμάτων για τη νύχτα, ενώ προτιμάμε έντονο κόκκινο, πράσινο ή πορτοκαλί για την ημέρα. Το παράμαλλο προτείνεται να έχει μήκος 5 - 6 πόντους με διάμετρο πετονιάς 30 - 45 mm. Η απόσταση καλαμαριέρας από καλαμαριέρα θα πρέπει να είναι 40 έως 60 πόντους. Η απόσταση αυτή αυξάνεται όσο πιο βαθιά ψαρεύουμε.
Στο τέλος της αρματωσιάς δένουμε βαρίδι σε σχήμα αχλαδιού, το οποίο καλό θα είναι να διαθέτει και στριφτάρι.
Καλάμι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό με το οποίο κάνουμε καθετή, με έναν μηχανισμό 5 ή 6/1. Χρησιμοποιώντας σωστά τα φρένα του, η άνοδος του καλαμαριού θεωρείται δεδομένη, έστω και αν αυτό έχει πιαστεί μόνο από το ένα μεγάλο του πλοκάμι, σε αντίθεση με το χέρι, που ανεβάζοντας την πετονιά με την παραμικρή απότομη κίνηση, το πλοκάμι θα κοπεί. Αυτό θα έχει τα ολέθρια αποτελέσματα που αναφέραμε παραπάνω. Για τον λόγο αυτό η χρήση έστω και φθηνού καλαμιού και μηχανισμού θεωρείται απαραίτητη.
Χαρακτηριστικά
Το καλαμάρι είναι μαλάκιο κεφαλόποδο και ανήκει στα δεκάποδα. Η επιστημονική του ονομασία είναι τευθίς. Εχει μακρόστενο σώμα με μεγάλες τριγωνικές φτερούγες στο κάτω μέρος του, ενώ ξεχωρίζουν δύο από τα πλοκάμια του που είναι μεγαλύτερα από τα άλλα. Το χρώμα του είναι λευκορόδινο και μέσα σ' αυτό υπάρχει ένα λεπτό ζελατινοειδές κόκαλο. Με τις βεντούζες που έχει στις άκρες των μεγάλων του πλοκαμιών πιάνει τα μικρά ψάρια που περνούν από μπροστά του και τους ρουφά το μυαλό. Εχει νοστιμότατο κρέας το οποίο χρησιμοποιούμε εκτός των άλλων για δόλωμα σε παραγάδια και καθετές. Ζωντανό βέβαια αποτελεί μαζί με τη σουπιά την κορυφαία επιλογή για δόλωμα στο ψάρεμα με μολύβι φύλακα, για μαγιάτικα, τσαούσια, φαγκριά και συναγρίδες.
Δένουμε πάνω σε πετονιά 60 έως 80 mm, τρεις έως πέντε, ή και παραπάνω καλαμαριέρες - ψαράκια διαφόρων φωσφορούχων χρωμάτων για τη νύχτα, ενώ προτιμάμε έντονο κόκκινο, πράσινο ή πορτοκαλί για την ημέρα.
Τα καλαμάρια ζουν κατά σμήνη και τα βρίσκουμε στις αποχές ή και πιο ανοικτά, από τον αφρό έως τον πυθμένα, ανάλογα τις διαθέσεις τους. Τα χειμωνιάτικα βράδια πάντως γυαλώνουν και τα συναντάμε ακόμη και σε λίγα μέτρα. Τα θράψαλα, που αναφέραμε παραπάνω, είναι παραλλαγή του καλαμαριού αλλά δεν διαθέτουν τα χρώματά του.
Οι φτερούγες τους είναι μικρότερες, πιο τριγωνικές και βρίσκονται στο πίσω μέρος του σώματός τους.
Η νοστιμιά του καλαμαριού δεν συγκρίνεται με αυτή του θράψαλου, όπως και η τιμή του που κυμαίνεται στο με αυτή του καλαμαριού. Γι΄ αυτό στα εστιατόρια ζητάτε να σας τα ψήνουν ή τηγανίζουν ολόκληρα, ώστε να ξέρετε τι τρώτε και, κυρίως, τι πληρώνετε...
Δημοσίευση σχολίου